«Τις νότες τις είδα για πρώτη φορά αγοράζοντας τα βιβλία της πρώτης Γυμνασίου. Την πρώτη «κλασική» μουσική, την άκουσα το 1942, στα δεκαεφτά μου χρόνια, στο σπίτι κάποιας πιανίστα στην Τριπολιτσά. Το 1943, πρωτάκουσα τον Ύμνο στη Χαρά του Μπετόβεν στον κινηματογράφο.
Έγραψα το πρώτο μου τραγούδι λίγες μέρες μετά το πρώτο μάθημα μουσικής, που κάναμε στην πρώτη γυμνασίου στην Πάτρα. Το τελευταίο μου λίγο πριν μπω στο Ωδείο Αθηνών, το 1943.
Τι είδους μουσική έγραφα; την ίδια μουσική με τα τραγούδια που έγραψα από το 1958 και μετά, δηλαδή τον “Επιτάφιο”, το “Μάνα μου και Παναγιά”, τη “Μυρτιά” κτλ»
Αυτά ήταν τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα του εφήβου που επρόκειτο να εξελιχθεί σε έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες, σε μια οικουμενική προσωπικότητα με διεθνή ακτινοβολία. Σε ό,τι δε αφορά στο πρώτο του τραγούδι, «γεννήθηκε» μέσα από την αγάπη και την αποδοχή του άμεσου οικογενειακού του περιβάλλοντος: «Κάθε Κυριακή,
